Tekst: Riekelt Pasterkamp
Foto’s: Mediacentrum Defensie

Dit is een artikel uit het NIDV-magazine dat deze week uitkomt

Zakelijke integriteit staat bij Defensie hoog op de agenda, aldus Hans Dussel, tot 1 juni directeur Inkoop Defensie Materieel Organisatie (DMO). “Een hele goede technicus uit de maritieme industrie die als reservist bij ons werkt, mag bij de aanbesteding van een nieuw fregat wel rekenen, maar niet het commerciële traject doen. Je moet mensen niet in verleiding brengen en ze tegen zichzelf beschermen.”

Met hun handtekening onder het contract tekenen Defensiemedewerkers, ook reservisten, voor geheimhouding. Dussel: “Iedere keer als iemand inlogt op het computersysteem van Defensie wordt de gebruiker daar ook op gewezen. Verder is er een opgave van nevenwerkzaamheden. En voor iedere financiële uitgave van 500 euro of meer is vooraf toestemming van een leidinggevende nodig. Gebeurt er dan nooit wat? Ja, natuurlijk. Er werken 60.000 mensen bij Defensie. Met één op de duizend is er iets mis, net als bij andere grote bedrijven.”

KLM

Corona heeft natuurlijk zijn weerslag op het personeelsbeleid. Naar voorbeelden hoeft brigadegeneraal Kees de Rijke, directeur HR van de Koninklijke Landmacht, niet te zoeken. “KLM en de Nederlandse Spoorwegen zoeken contact. Of hun mensen de komende twee jaar bij ons aan de slag kunnen. En dan weer terug. Dat lijkt simpel, maar er moet veel worden geregeld. Wat als een KLM’er bij ons zijn voet breekt? En de vakcentrales vinden er natuurlijk ook wat van.”

Bij de Koninklijke Landmacht loopt het scheidings-vlak van zakelijke integriteit tot aan de tender, weet De Rijke. “Iedereen heeft verstand van personeel. Schijnt. Maar als een model voorsorteert op het model van Randstad, gaat er een belletje rinkelen. Voor inhuur geldt een eisenpakket, niet een wensenpakket.”

Er is volgens Dussel een “schreeuwend tekort” aan goede vakmensen op het terrein van personeel, logistiek, cyber en techniek. “Als Defensie moeten we de kennis die bij grote Nederlandse bedrijven in huis is, gebruiken. Kijk, DHL vindt ons waarschijnlijk een slow mover, maar wij zijn al blij als we één keer per week een vliegtuig naar Mali kunnen sturen en dan hopen we maar dat het bestelde toiletpapier er ook in zit.”

Truck

Mooi voorbeeld van een geslaagd verwervingstraject is de aanschaf van de Scania Gryphus, waarvan Defensie er ruim 2800 bestelde. De Rijke: “Er zat een reservist op de behoeftestelling. Die concludeerde dat wij niets hebben aan een truck met tien versnel-lingen, maar dat de eerste drie belangrijk zijn. In Scania-garages zien we graag reservisten sleutelen aan vrachtwagens. Op het moment dat wij ze nodig hebben, trekken ze een militair pak aan en zijn ze ervan. Zo zijn we partners in business: samen werven, samen opleiden, flexibel inzetten. Er zijn echt genoeg mensen, maar we zullen ze moeten delen met de markt.”

“Ademende constructies”, noemt Dussel dat. “Duaal werkgeverschap waarbij duizenden mensen bij Defensie hun werk doen. Of dat nou een dag per week of zes weken per jaar is.” Dit geldt als het aan de DMO-directeur ligt ook voor het MKB. “We kennen tal van kleinere bedrijven die zich verbonden voelen met Defensie. Bijvoorbeeld de Van der Vlist Transportgroep die zwaar transport voor ons doet en reservisten in dienst heeft. Volgens de aanbestedingswet mogen we hen geen streepje voor geven. Maar als nou een IT-bedrijf stelt dat ze reservisten in dienst nemen als ze een bepaalde opdracht krijgen? Dan snijdt het mes aan twee kanten. We gaan dat dit jaar met een IT-bedrijf proberen. Daarbij zoeken we inderdaad de grenzen van de wet op.”

Qua regelgeving moet er nog wel wat water door de Rijn stromen voordat alles is geregeld. “Wij willen specialisten van het bedrijf om de hoek. Maar als je weet dat voor het overbrengen van een rotorblad van een militaire helikopter van de ene hal op Woensdrecht -die van Defensie is- naar een andere hal -van een commerciële partij- een exportvergunning nodig is…”

Dit is een artikel uit het NIDV-magazine dat deze week uitkomt